Στον Καύκασο
Ό πατήρ
Σεραφείμ Ρομαντσόφ είχε πολύ ευχάριστες αναμνήσεις από τον καιρό τού ζούσε στον
Καύκασο.
Είχε φύγει στα βουνά μαζί με τον πατέρα Νικόλαο, πού ήταν επίσης από
τούς μοναχούς της Μονής του Γκλίνσκ. Εγκαταστάθηκαν σε κάποιο μικρό
χωριατόσπιτο χτισμένο σε ένα ερημικό μέρος. Τον κήπο του σπιτιού τον χώρισαν
στα δύο για να μην μπλέκονται σε μάταιες συζητήσεις. Προκειμένου να συντηρηθούν
τον έσκαψαν και φύτεψαν καλαμπόκι. Για την τροφή τους χρησιμοποιούσαν κάστανα.
Κάποιοι μοναχοί εκεί επίσης ασχολούνταν με τη μελισσοκομία. Για να έχουν οι δύο
πατέρες χρήματα για τις απαραίτητες ανάγκες τους ασχολούνταν με διάφορες
τέχνες. Σκάλιζαν κουτάλια και προσπαθούσαν να μην παρασύρονται από αλλότριες
σκέψεις λέγοντας την ευχή σχεδόν φωναχτά. Πιο συχνά έλεγε την ευχή, σαν να
ανέπνεε, ο πατήρ Νικόλαος: «Κύριε Ιησού Χριστέ…δίνοντας το σύνθημα - καθότι ό
πατήρ Νικόλαος ήταν παλαιότερος- για να προσέχουν τον εαυτό τους και τά λόγια της
προσευχής.
Το δείπνο τους το ετοίμαζαν με τη σειρά, χωρίς ποτέ να συζητούν από
πριν τί θα μαγειρέψουν και χωρίς να εξετάζουν μετά αν ήταν καλό το φαγητό. Έτρωγαν,
ευχαριστούσαν τον Θεό και καταπιάνονταν με τη δουλειά τους. Έτσι πάντοτε υπήρχε
μεταξύ τους ειρήνη και συμφωνία.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΑΣΚΗΣΗ ΚΑΙ ΑΓΙΟΤΗΤΑ. ΤΩΝ ΣΤΑΡΕΤΣ ΤΟΥ ΓΚΛΙΝΣΚ. ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΘΩΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου